Toen het debuut van Laura Diane bijna uitkwam, heb ik haar geïnterviewd. Toen het boek in de winkels lag heb ik het direct gekocht. Shame on me heb ik het nú pas gelezen! Ik was steeds niet in de mood voor een dystopisch verhaal. Maar vorige week heb ik dit boek in één ruk uitgelezen. Wat een fantastisch verhaal!

Het verhaal

Lya Marlow heeft nog nooit de zon gezien. Sinds een verwoestende zonnevlam de helft van de bevolking wegvaagde, gaat niemand overdag nog naar buiten. Gevangen in haar eigen huis kijkt ze toe hoe haar sterke vader langzaam wegkwijnt door een ongeneeslijke ziekte, terwijl haar moeder druk bezig is met het plannen van de toekomst van haar enige dochter. Lya voelt dat ze moét ontsnappen, al is het maar voor één dag...

Een dystopisch debuut. Donker, maar met een sprankeltje hoop, glinsterend als de zonsopgang. Voor young adults.

Mijn leeservaring

Het is een tijd geleden dat ik zó door een boek heen vloog. Laura Diane heeft een geweldige schrijfstijl. Een beeldende schrijstijl. Ik was er echt bij. Het was of ik naast de personages stond. Zag wat zij zagen, rook wat zij roken. Het water liep me letterlijk in de mond! Moet je nagaan hoe echt alles voelde. Het was heel makkelijk om een beeld te vormen in mijn hoofd. En dit beeld werd automatisch aangepast als ik een stukje nieuwe informatie kreeg. Nou ben ik sowieso een beeldend lezer. Ik vorm altijd plaatjes in mijn hoofd. Maar bij als de nacht eindigt hoefde ik er geen moeite voor doen. Het ging automatisch!

We lezen het verhaal in de ik-vorm vanuit hoofdpersonage Lya. Herkende ik me in Lya? Een beetje. Ik zag geen gelijke, maar ze was een likeable personage en dat is fijn. Ook de andere personages waren elk uniek en hadden interessante eigenschappen. Devan was zonder twijfel mijn favoriet. Wel hoop ik in deel twee, Als de morgen begint, wat meer over Carli te ontdekken. Ik wil weten waarom ze is zoals ze is. Hoe ze in elkaar zit. Wat haar motivatie is. Ik miste dit een beetje in ADNE maar hoop dat dit wordt goedgemaakt in Als de morgen begint.

Elke held heeft een schurk nodig. Toch? Nou de schurk ik als de nacht eindigt vond ik heerlijk. Heerlijk als in hij is écht een schurk. Niet heerlijk als in hij is een leuk personage en ik herken me er in. Ik ben heel benieuwd hoe het met onze schurk zal aflopen. Zijn daden kunnen wat mij betreft niet ongestraft blijven!!

Zoals in de synopsis staat is dit een dystopisch verhaal. Bepaalde elementen herkende ik uit andere dystopische boeken. Maar dit was juist goed. Die elementen maken het genre wat het is. Laura heeft namelijk haar eigen verhaal geschreven. Geen afgekeken of gekopieerde dingen. Dat vond ik heel tof!

Het enige minpunt was dat het verhaal zo snel afgelopen was... Ik wil in die wereld rond blijven zwerven. En na die gigantische cliffhanger wil ik weten hoe het afloopt! Gelukkig komt het tweede deel van deze duologie uit in april 2021! Nog een paar maand geduld...

Conclusie

De personages zijn leuk en interessant, de tijdlijn klopt, er zit een mega goeie spanningsboog in. De setting was levensecht. Als de nacht eindigt doet het dystopische genre eer aan. Laura Diane heeft talent voor schrijven en ik ben heel blij dat ze haar talent met de wereld wil delen! Ik heb er een nieuw favoriet boek en een nieuwe lievelingsauteur bij. Ik kan dan ook niet wachten om meer van haar te lezen!

Lees ook: interview met Laura Diane!