Zoals jullie misschien nog wel weten was ik razend enthousiast over Ottilie en de drochtenjagers. En ik was niet happy met het einde. Want ik wilde weten hoe het af zou lopen. Gelukkig heb ik inmiddels het tweede deel gelezen en vandaag deel ik mijn leeservaring met jullie. Spoiler alert: ik vond hem geweldig!

Het verhaal

Ottilie en de monstermacht is het spannende tweede deel van deze betoverende trilogie over vriendschap, monsters en heldenmoed.
Ottilie Bolder is het eerste meisje dat ooit trainde als drochtenjager en ze is vastbesloten dat ze niet de laatste zal zijn. Drochten duiken binnen de muren van Fort Fiori op en niemand is meer veilig: de jagers niet, de rekruten niet en zeker de ongewapende meisjes niet. Ottilie probeert de leiders van de Engte te overtuigen om ook de meisjes te trainen – maar de tijd dringt, want de dreiging van de drochten neemt toe...

Mijn leeservaring

Misschien weten jullie het wel. Maar ik ben altijd huiverig voor het tweede deel in een trilogie. Heel vaak ervaar ik een dip en mis ik actie. Gelukkig is dit bij Ottilie en de monstermacht helemaal niet het geval!

Integendeel. Het eerste hoofdstuk begint gelijk al spannend en ik raakte geïntrigeerd. Rhiannon Williams heeft weer een pageturner geschreven!

We volgen Ottilie in de tweede helft van haar rekrutenjaar. Iedereen weet inmiddels dat Ottilie een meisje is en ze mag weer meetrainen als drochtenjager omdat ze Leo heeft gered van een gevaarlijk drocht. Met haar reddingsactie heeft bewezen dat ze best kan vechten en een goeie aanwinst is. Vele mensen zijn er niet blij mee dat er een meisje meetraint en dat krijgt ze ook regelmatig te horen.

Maar voor Ottilie is het niet genoeg. Ze wil dat de andere meisjes op het fort ook mogen meevechten als ze dat willen. Of op z'n minst zich moeten kunnen verdedigen. Mocht er toch een drocht het fort binnendringen. Ze kaart dit aan bij de leiding maar die moet er niks van hebben. Meisjes horen onderdanig te zijn. Hun enige functie in het fort is eten klaarmaken en schoonmaken. Ottilie is woest. 

Gelukkig heeft ze ook een paar medestanders. Samen zetten ze een plan op. Ze gaan de meisjes die willen, in het geheim trainen. En van die wending werd ik zó blij. Ottilie gaat niet bij de pakken neer zitten. Ze neemt het heft in eigen handen en gaat over tot actie. Ze vecht voor gelijkheid. Ze vecht voor de rechten van de meisjes en dat was prachtig om te lezen. 

Williams laat zien dat meisjes niet onderdoen voor jongens. En dat is een belangrijke boodschap. Al jong krijgen we stereotypen voorgeschoteld. Meisjes betekent roze, lange haren en make-up. En jongens betekent stoer, blauw en actie. Dat slaat natuurlijk nergens op. Meisjes kunnen net zo veel als jongens. Tuurlijk, iedereen is uniek. Maar het verschil in kunnen zit hem niet in gender maar in hoe je bent als persoon. Personages als Ottilie zijn enorm belangrijk. Ze laten kinderen zien dat ze alles kunnen zijn wat ze willen!

Conclusie

Ottilie en de monstermacht is een sterk vervolg met een belangrijke boodschap. We hebben meer personages als Ottilie nodig. Personages die kinderen aanspreken en hun laten zien dat je alles kan zijn wat je wil. Naast de feministische boodschap is het ook gewoon een vermakelijk verhaal die me liet lachen. Door de vlotte schrijfstijl en korte zinnen leest het heerlijk weg. Ik heb genoten en denk dat jij dat ook zult doen!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.