Recensie: Een hart zo vurig - Brigid Kemmerer

Vertaald door Tine Poesen

Een witte hand houdt 'Een hart zo vurig' van Brigid Kemmerer omhoog voor een kleurrijke wazige boekenkast met lichtjes. Recensie door turnthepages.nl | Rolstoelgebruiker, disabled bookstagrammer en neurodivergent boekblogger.

Het verhaal

Harper heeft de vloek van prins Rhen verbroken, maar dat betekent niet dat het goed gaat in Sinteldaal. Er gaan geruchten dat er een andere erfgenaam is die meer recht heeft op de troon, en dat 'prinses' Harper een bedrieger is. Grey is weggevlucht en draagt een vreselijk geheim met zich mee. Als hij wordt ontdekt door soldaten en met geweld wordt teruggebracht naar IJzerroos, begint zijn loyaliteit langzaam te verschuiven. Hij ontwikkelt een vriendschap met een vijandelijke prinses en moet beslissen of hij de strijd zal aangaan met Rhen voor een kroon die hij nooit heeft gewild.

 

Mijn leeservaring

Soms kan een serie wat saai worden, je kan in een sleur raken of er is sprake van een tweede-deel-dip. Bij de Vervloekt-serie is dat absoluut niet het geval en daar was ik zó blij mee.

De wereld is hetzelfde, maar het verhaal wordt vanuit andere personages verteld. Ik was in deel een al benieuwd naar wat er om ging in commandant Grey, en nu kwam ik er achter.

Het verhaal start een paar maand nadat Een vloek zo eenzaam is geëindigd. Ik had het plot al vrij snel geraden maar dat stoorde me niet. Normaal vind ik dat behoorlijk vervelend, al weten hoe het af zal lopen, maar hierbij waren er genoeg andere dingen om te ontdekken. Nu kon ik nog beter in de personages duiken omdat ik de plotlijn minder in de gaten hoefde houden (klinkt vaag, I know. Maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel? Ik hoop het, haha.)

 

Aan het eind van Een vloek zo eenzaam verdwijnt Grey. En wow wat wilde ik graag weten wat er met hem was gebeurd... Harper maakt zich ook zorgen. Ik was in de veronderstelling dat dit boek vanuit Grey was geschreven dus het was even verwarrend toen ik begon te lezen en Harper aan het woord bleek te zijn. Maar haar hoofdstuk fungeerde als proloog... We zien Harper nog wel een aantal keer terug in het verhaal, maar dan vanuit de ogen van Grey of Lia Mara. 

 

Wat ik vooral bijzonder vond, was om de personages in een ander licht te zien. Om meer over Harper's broer te leren. Te zien hoe Rhen met de hele situatie omgaat. Het was verhelderend om hem vanuit een ander personage te zien! Ik zag een kant van hem die ik wel had opgemerkt in het eerste deel, maar waarvan nu pas doordrong hoe intens hij bijvoorbeeld wordt geleid door angst.. ten koste van anderen.

 

Brigid Kemmerer's schrijfstijl is heel fijn. Een van mijn favorieten. Ik vloog door het boek heen en het deed me wel wat denken aan de boeken/schrijfstijl van Marissa Meyer. De hoofstukken worden afwisselen verteld vanuit het perspectief van Grey en Lia Mara. En regelmatig eindigde het hoofdstuk in een cliffhanger. Ik weet dat sommige mensen daar een hekel aan hebben, daarom noem ik het even. Ik vond het zelf niet erg, het zorgde er juist voor dat ik het boek niet kon neerleggen!

 

Zowel Grey als Lia Mara maken veel groei door. En jullie weten hoeveel ik van persoonlijke groei hou! Grey moet zijn hele mindset veranderen. In zichzelf vertrouwen. Hij heeft wel zelfvertrouwen maar is gewend om constant bevelen te volgen en een ander op nummer 1 te zetten. Het is tijd dat hij aan en om zichzelf gaat denken. Dat valt hem niet makkelijk. Gelukkig heeft hij zijn vrienden en Lia Mara aan zijn zijde.

Ook Lia Mara moet meer zelfvertrouwen ontwikkelen. Lef. Dat heeft ze wel nodig, wil ze opkomen voor haar volk, opstaan tegen haar moeder, verandering teweeg brengen. Ik vond het zo tof hoe ze een zachtaardig persoon is die weet wat ze wil. Ik hoop in het laatste deel van de trilogie meer van Lia Mara te zien. En ik hoop dat ze bevriend raakt met Harper, ik denk dat die twee het uitstekend met elkaar zouden kunnen vinden. Opstaan tegen de status quo!

 

Conclusie

Een vlot geschreven fantasy verhaal. Liefde was aanwezig maar allesbehalve overheersend. Het was verhelderend om personages vanuit een ander perspectief te zien. Door afwisselende hoofdstukken kon ik het boek absoluut niet neerleggen en wilde ik alsmaar doorlezen.

Grey en Lia Mara zijn een onwaarschijnlijk stel maar zijn goed voor elkaar. Ze helpen elkaar groeien, steunen elkaar en leren van elkaar. Ik hoop van beide personages meer te zien in Een eed zo duivels, het slotdeel van de vervloekt-trilogie!

 

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloed mijn mening niet.