Systeem van oppressie

In de brave pony hebben we voornamelijk met kapitalisme te maken. Ien wil graag geld verdienen, en de kinderen zijn dol op Pippin. Als ze Pippin veel laat rijden in de les, maakt ze de kinderen blij, dan zijn hun ouders blij en zullen ze terug blijven komen om vaker te rijden. En daarmee verdient Ien dus meer geld. Er zijn weinig regels en er is weinig toezicht; Ien kan voor een groot deel doen wat ze wil! Allemaal tekenen van kapitalisme. Daarbij is er veel concurrentie. Er zijn genoeg maneges die rijlessen aanbieden. Op wat voor manier kan Ien uitblinken? Door haar meest geliefde pony in te zetten, de uiterst brave Pippin. Ze houdt er geen rekening mee wat Pippin zou vinden of voelen. Pippin moet gewoon doen wat hem wordt opgedragen en hij heeft het lef niet om hier tegen op te staan. Daarnaast weet hij hoe het hier op deze manege is, wie weet hoe erg het elders zal zijn?!

Andere factoren die bijdragen aan disablement

Pippin heeft niks te zeggen over zijn eigen leven. Hij is een pony. Hij kan het de mensen niet vertellen en durft dit ook niet. Er is dus een zeer ongelijke machtsdynamiek, de pony is ontzettend kwetsbaar. Pippin is in alles afhankelijk van de mensen. Voor zijn eten, drinken, schone stal, lichaamsbeweging en frisse lucht. Als hij zich zou misdragen heeft dit misschien negatieve gevolgen. Dus hij blijft braaf en doet alles wat er van hem gezegd wordt. Tot het mis gaat...

Het in alles afhankelijk zijn vertaald zich in de mensenwereld bijvoorbeeld naar financiën en voedsel. De overheid bepaalt hoeveel geld jij krijgt, van hoeveel geld jij zou moeten kunnen leven. Mensen die onder de minimagrens leven, hebben een grotere kans om een handicap te krijgen. Ook dakloze mensen lopen extra risico. De overheid bepaald wanneer en hoe zij aan geld, kleding, zorg, middelen, voedsel, etc. kunnen komen. De pony is afhankelijk van de mensen, wij mensen zijn afhankelijk van de overheid.

En als mensen in opstand komen zouden ze gekort kunnen worden, en op die manier blijft de oppressie bestaan. Systemen die mooi lijken en helpend lijken, zijn nog steeds middelen van onderdrukking omdat er geen plan is hoe je weer op eigen benen zou kunnen staan. Het is geen tijdelijk vangnet, het is voor veel mensen een blijvende "oplossing" die eigenlijk niks oplost en mensen aan de onderkant van de maatschappij houdt.

Overbelasting

Pippin is een Dartmoor-Welsh kruising en heeft de eerste drie jaar van zijn leven buiten in de weides gelopen. Veel frisse lucht en genoeg beweging. Zijn jonge jaren en ras geven hem een voorsprong, hij zal minder snel een blessure oplopen, mits hij niet overbelast wordt. Alleen dat gebeurt helaas wel. Door Ien haar geldlust wordt hij te veel bereden en worden zijn pezen overbelast. Hij raakt kreupel. En hier komt het volgende element van disablement om te hoek kijken.

Zorg ontzeggen

Ien heeft de macht over hem en kiest ervoor om er geen dierenarts bij te halen. Ze laat hem niet evalueren, ze ontzegt hem zorg. En hierdoor is niet duidelijk om wat voor blessure het gaat, en dus ook niet duidelijk wat de beste plan van aanpak is om hem er bovenop te krijgen. Is er rust nodig of moet hij kalmpjes juist wel in beweging blijven? Ien weet het niet en doet maar wat, het zal wel overgaan en de dierenarts is veel te duur. Dat wil Ien niet betalen. Dit heeft invloed op de ernst van Pippin's blessure en zorgt ervoor dat het kan escaleren. Een systeem/iemand met macht zorgt ervoor dat de patiënt niet de juiste zorg kan krijgen. Dit is een vorm van disablement. (In het boek is het op kleine schaal en gaat het om een dier, maar ik hoop dat het mensen wel inzicht kan geven in hoe disablement te werk gaat.)

Grenzen stellen 

Is alles de schuld van externe factoren en systemen? Ja en nee. Pippin durft geen grenzen aan te geven. Hij komt niet voor zichzelf op. Dat is een zwakke plek in zijn karakter. Een character flaw zoals ze dat in het Engels zeggen. Maar dit op zich leidt niet tot disablement. Het maakt dingen moeilijk, maar het gaat pas mis als de systemen van oppressie die zwakke plek uitbuiten en misbruiken. Hier op in spelen om nog meer macht over hem te krijgen als het ware.

Gelukkig wordt het beter als Pippin uiteindelijk op manege de Zonnehoeve komt. Hier is er geen uiterst kapitalistische denkwijze. Het welzijn van de pony's staat voorop. Dat is belangrijker dan geld verdienen. Hier wordt er naar Pippin geluisterd en krijgt hij de kans om te oefenen met grenzen stellen. Hij wordt niet overvraagd. Er is een balans, gelijkheid, respect, geduld en zorg. Hij krijgt de zorg die hij nodig heeft, de dierenarts komt langs, ook al is het duur. Want zijn welzijn staat voorop. Ondanks zijn zwakke plek krijgt hij de kans om zich te ontplooien. Er wordt rekening met zijn zwakke plek gehouden, in plaats van dat het wordt uitgebuit. Dus zijn moeite met grenzen stellen speelt wel mee, maar disablement komt van het uitbuiten van de zwakke plek. Iets waar systemen van oppressie meesterlijk in zijn.

Conclusie

Een verrassend verhaal voor jonge lezers over grenzen stellen en het uitbuiten van onderdanig gedrag. Over respectvol met elkaar omgaan en geduld hebben. Waarschijnlijk onbedoeld heeft de auteur een heel duidelijk voorbeeld van disablement neergezet. Dit zal veel mensen over het hoofd gaan, maar het zit er wel in en daar ben ik blij mee. Zeker een aanrader voor jong, oud en specifiek voor mensen die het moeilijk vinden om grenzen te stellen.

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.