Recensie: (Not) so perfect - Linda van de Pol
Omslag door Blond & Groen
Het verhaal
Madeleine heeft alles onder controle. En met alles bedoelt ze dus ook echt ALLES. Haar hele leven, zeg maar. Dat ziet er als volgt uit:
Over twee jaar:
- Eindexamen atheneum.
Na middelbare school:
- Rechten studeren.
Na studie:
- Start carrière bij het allerbeste advocatenkantoor.
- Huwelijk met knappe leraar Engels, meneer Hamilton.
(O ja, ze moet hem nog wel overtuigen dat zij de ware is, maar dat komt in orde.)
Als er iemand gevraagd wordt om het jaarlijkse schoolfeest te organiseren, meldt ze zich meteen aan. Goed voor haar cv. Bovendien heeft ze ideeën genoeg, een gala, chique hapjes, klassieke muziek – dit wordt een super party! Of... toch niet?
Mijn leeservaring
Ik las dit boek via de online bibliotheek, daar is hij als e-book te leen. Zeker een aanrader! Ik had nog nooit van deze auteur gehoord maar heb echt genoten. Ik vond het fijn dat dingen niet specifiek werden benoemd en je echt op reis gaat met Madeleine. Ik leefde enorm met haar mee en was heel benieuwd of haar houding aan het eind van het boek zou veranderen.
Rommel en veranderingen
Madeleine wordt erg onrustig van rommel en verandering. Ze wil graag zelf overal de controle over hebben. Zo vindt ze het erg vervelend dat het zo'n zooitje is in de spreekkamer van de schoolpsycholoog en kreeg ze een 'kleine paniekaanval, maar dat stelde niet veel voor' omdat de schoonmaakster thuis wat spulletjes op haar bureau had verplaatst. Toch vind ze dat ze geen hulp nodig heeft. Zij ziet deze dingen niet als een probleem. In gesprek met de schoolpsycholoog zegt ze dan ook dat ze geen hulpvraag heeft. Ze gaat heen omdat haar mentor dat graag wil. Niet omdat ze het zelf nou zo nodig vindt.
Ik heb helemaal geen hulp nodig. Tja, af en toe ben ik wat gespannen. Beetje hyperventilatie en soms moeite met in slaap komen. De ademhalingsoefeningen waar hij mee aankwam heb ik geweigerd. Wat een onzin. Ik adem al vanaf mijn geboorte en ik leef nog steeds.
Ze noemt haar eigenschappen een talent, geen probleem. En ja bepaalde eigenschappen komen goed van pas, maar het levert ook veel spanning op.
Schoolfeest
Op school hangt een poster met de boodschap: 'Feestavond zoekt organisator'. Een aantal kwaliteiten worden genoemd en Madeleine voelt zich enorm aangesproken. Alle kwaliteiten bezit ze al sinds haar geboorte. (Haar woorden, niet de mijne). Ze meldt zich dan ook aan als organisator voor het schoolfeest bij de rector. Maar wat blijkt, ze is niet de enige?! En de andere persoon is wel de laatste met wie ze wil samenwerken. Ja, echt waar, dit boek is een beetje enemies to more than friends!! En Oscar doet dingen op een heel andere manier dan Madeleine. Ze komt zichzelf flink tegen en begint in te zien dat haar 'talent' soms misschien wel een beetje lastig is. En dat dingen misschien ook op een andere manier kunnen?
Paniekaanvallen
Wanneer ze het gevoel heeft de controle te verliezen, of als dingen niet lopen zoals ze had gepland, krijgt ze meer dan eens een paniekaanval. En ik vond het mooi hoe deze werden beschreven. Heel feitelijk, want Madeleine is half in de ontkenning en bagatelliseert het enorm.
Mijn vingertoppen beginnen te tintelen. Mijn gezicht wordt koud en klam tegelijk. Dat zijn signalen nummer drie en vier. Ik hoor een hees hijgend geluid en besef dat dat mijn eigen ademhaling is en dat de paniekaanval bijna compleet is.
Het validistische 'imbeciel' en 'idioot'
Helaas, en hier baal ik echt enorm van, werd in dit boek het woord 'imbeciel gebruikt. Madeleine is verliefd op haar leraar Engels en als hij vraagt hoe het met haar gaat, staat ze hem aan te gapen. Ze zegt bij zichzelf "Toe, zeg iets. Anders lijk je wel een imbeciel."
Imbeciel is een verouderde medische term om het niveau van een verstandelijke beperking aan te duiden. De term wordt niet meer op die manier gebruikt, maar heeft wel een pijnlijk verleden. Een verleden waar je op wijst als je dit woord gebruikt.
Er had prima kunnen staan "Toe, zeg iets. Wat gaat hij anders van je denken?" of 'Toe, zeg iets. Dit is je kans!"
Later werd het woord imbeciel weer gebruikt terwijl gewoon vervelend joch werd bedoelt.
Daarbij noemt ze Oscar steeds een 'idioot'. Ook deze term werd gebruikt om het niveau van een verstandelijke beperking aan te duiden. Erg jammer dat deze woorden zo achteloos in dit boek zijn gezet.
Tegenpolen
Waar Madeleine super georganiseerd en gestructureerd is, is Oscar een vergeetachtige rommelkont. Of nou ja, waarschijnlijk heeft hij ADHD... Samen gaan ze het schoolfeest organiseren. Oscar omdat hij iets aan zichzelf en de school wil bewijzen. Madeleine omdat ze de goedkeuring en waardering wil van andere mensen. En omdat ze er veel voldoening uit haalt om iets succesvol te plannen. Ik vond het mooi hoe ze elkaar dingen konden leren. Elkaar aanvulden en prikkelden tot ontwikkeling. Super leuk gedaan door de auteur!
Conclusie
Een leuk verhaal over leren samenwerken, water bij de wijn doen en tot nieuwe inzichten komen. Madeleine heeft graag de touwtjes in handen en leert dingen wat meer los te laten. Oscar heeft weinig organisatorisch talent en met hulp en advies van Madeleine doet hij zichzelf en zijn omgeving verstelt staan. Een onwaarschijnlijke vriendschap met mooie uitkomsten. Jammer van het validistische taalgebruik maar verder een erg leuk boek!
Reactie plaatsen
Reacties