Recensie: De geur van groen - Pamela Sharon
Heerlijke contemporary met een mooie boodschap
Het verhaal
Raaf is een gewoon meisje van zestien. Ze houdt van verhalen en is dol op haar beste vriendin May-Lin. Het enige wat haar leven anders maakt dan dat van de meeste tieners, is dat ze blind is.
Gelukkig vertelt May-Lin haar hoe kleuren ruiken en voelen. Zij creëert daarmee een wereld voor hen samen. Dan gebeurt er op een dag iets wat Raafs leven helemaal op zijn kop zet en alle kleuren laat verdwijnen. In een wereld die niet alleen haar kleur maar ook haar glans kwijt is, moet Raaf haar eigen weg zien te vinden.
Mijn leeservaring
Of je nou zelf blind bent of niet, ik denk dat iedereen zich wel kan herkennen in dit verhaal. Pamela heeft hele toegankelijke en realistische personages geschreven. Ik denk dat mensen zich daarom ook snel herkennen in het verhaal. Misschien niet in de hoofdlijn maar wel érgens. Zo deed de vriendschap tussen Raaf en May-Lin me aan mijn eigen middelbareschooltijd denken. Kletsen onder de les. De laatste nieuwtjes en sappige roddels uitwisselen. Je kent het wel. Doordat ik de manier van omgang herkende had ik gelijk een soort klik met de personages!
Raaf
In de geur van groen lezen we over de zestienjarige Raaf. Haar ouder zijn gescheiden, ze heeft een oudere broer waar ze dol op is. En oh ja, ze is blind. Ze ziet niks en heeft nooit iets kunnen zien. Gelukkig heeft ze haar beste vriendin May-Lin. Door haar ervaart ze kleuren. May-Lin omschrijft ze wereld om hen heen. Daardoor kan Raaf het ook zien. Ze heeft alleen nooit beseft dat haar beeld van de wereld gekleurd is. Gekleurd door de mening van May-Lin.
Gelijkwaardige vriendschap?
De vriendschap tussen de meiden is aan de ene kant onbezorgd en heerlijk simpel. Maar aan de andere kant ook behoorlijk gecompliceerd. Raaf heeft het idee dat hun vriendschap nooit gelijkwaardig zal zijn. Dat ze May-Lin altijd nodig zal hebben. Maar andersom niet. En dat is een lastig punt. Veel mensen met een beperking hebben dit gevoel. Ze zijn altijd een soort last. Hebben vaak extra zorg of aanpassingen nodig. Maar dat hoeft helemaal geen last te zijn. De mensen om je heen helpen je vaak met alle liefde. Jij hebt misschien praktische hulp nodig. Maar je beste vriendin misschien juist wel een luisterend oor. En zo is alles toch weer in balans. Gelukkig komt Raaf hier uiteindelijk ook achter!
Broodje Kaas
Raaf ontmoet namelijk een broodje kaas. May-Lin omschreef de jongen als een broodje kaas. Maar als Raaf hem beter leert kennen beseft ze dat hij minstens een pistoletje brie is. Ze komt er achter dat alles wat ze weet van de wereld om haar heen gebaseerd is op wat May-Lin haar heeft verteld. En dat waren feiten doorspekt met haar mening en oordeel. Raaf ziet de wereld dus door een gekleurde bril. Broodje kaas Roan laar haar gelukkig zien dat het ook anders kan. Dat een relatie gelijkwaardig kan zijn. Ze groeit enorm als personage door de manier waarop Roan met haar omgaat en dat was prachtig om te zien.
Dat mijn handicap voor anderen interessant is, maakt nog niet dat ik er met vreemden over wil praten.
Geen attractie of curiositeit
Nog een punt waarvan ik heel blij ben dat Pamela Sharon het in het verhaal verweven heeft; Iemand met een handicap is geen attractie! Mensen vinden het vaak interessant en zijn nieuwsgierig. Waarom loop je met een stok, waarom zit je in een rolstoel, waarom loop je zo gek etc etc etc. Vele handicaps zijn niet te zien aan de buitenkant. Maar als er wél iets zichtbaar is denken mensen dat ze het recht hebben om alles te mogen vragen. Pure nieuwsgierigheid. En dan worden ze ook nog eens pissig als je geen antwoord wil geven. Aan iemand vragen wat zijn handicap is, hoe het komt, hoelang je het al hebt, of het overgaat, etc. Is een beetje hetzelfde als naar iemands salaris vragen. Het is harstikke privé! En je bent aan niemand een uitleg verschuldigd. Een mens is meer dan zijn handicap. Kom je dus iemand tegen met een handicap? Hou je in, wees niet zo nieuwsgierig! Sommige mensen zullen best wat over hun handicap willen vertellen en anderen totaal niet. Heb respect voor iemands grenzen. Je kan best een praatje aanknopen maar vraag eerst naar de persoon, daarna eventueel, als het passend is, naar de handicap.
Conclusie
Een heerlijke contemporary over vriendschap, liefde en groei. De geur van groen is een verhaal met de personages als drijfveer, een liefdesverhaal om bij weg te dromen. En het bevat ook nog eens een belangrijke boodschap. Mensen zijn meer dan hun handicap! Een aanrader voor alle young adult liefhebbers.
* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Reactie plaatsen
Reacties