En die quote kwam binnen. Dat is iets wat ik zeker weten herken van het chronisch ziek zijn. Gek is dat, het gaat om compleet iets anders maar toch voel je dezelfde emoties. Op sommige momenten herkende ik me wél enorm in Georgia en dat was een bijzondere ervaring. Het verwarde me. En toen bedacht ik: ja hallo, het is nog steeds een mens. En een mens is meer dan een seksualiteit. Een mens bestaat uit vele kleine stukjes die samen de persoonlijkheid en identiteit opmaken. Stom is dat, dat je zo kan inzoomen op één ding, dat je de rest vergeet. Dus bij deze een herinnering van mij; vergeet niet om uit te zoomen!

Aro-Ace

Georgia komt na veel experimentatie, soul-searching en gesprekken met vrienden tot de conclusie dat ze aro-ace is. Aromantisch en aseksueel. Ik deel deze identiteiten niet dus ik kan niet zeggen of het goede representatie was. Maar ik heb van meerdere own-voices reviewers gelezen dat ze veel herkenning vonden in Georgia en haar verhaal. Ik wist al wel wat dingetjes over deze identiteiten omdat ik vrienden heb die zich thuisvoelen binnen dit spectrum. Maar het was mooi om de hele reis te zien en over meerdere aro en/of ace mensen en dus verschillende ervaringen te lezen. (Sunil rocks!!!) Ik ben dankbaar dat ik een kijkje mocht nemen in Georgia's hoofd.

Acceptatie

Na realisatie komt acceptatie. En dat is moeilijk. Is dit echt wie ze is? Wat als het toch een fase is? Daar komt alle bullshit die er door de maatschappij is ingeprent nog bovenop. Dat een romantische levenspartner vinden het einddoel is. Huisje, boompje, beestje. Georgia moet een hoop afobische denkbeelden ontmantelen, afleren en vervangen door gezondere denkbeelden en patronen. Zo beseft ze bijvoorbeeld dat vriendschap ook liefde is. En dat die minstens net zo waardevol is als romantische liefde. Platonische liefde is prachtig, krachtig en zwaar onderschat.

Be nice

Als onderdeel van haar weg tot acceptatie wil ze graag haar ontdekking met Rooney delen. Rooney gaat er alleen helemaal verkeerd mee om. Haar reactie was niet oké. Echt totaal niet oké en precies waar Georgia al bang voor was. Hoe rot ook voor Georgia, ik ben blij dat het gebeurde want het geeft een goed beeld van hoe het niet moet. Rooney stelt de vragen die we waarschijnlijk allemaal wel eens gedacht hebben. En omdat we vanuit Georgia's perspectief lezen kun je goed zien wat die vragen en opmerkingen met haar doen. Leer alsjeblieft van deze situatie en doe niet zoals Rooney deed... Just don't.

Gelukkig biedt Rooney later haar oprechte excuses aan. (Ik heb er een hekel aan als personages met shitgedrag wegkomen en het gewoon wordt vergeven en vergeten zonder dat de relatie is hersteld.)

Eigenlijk heb ik helemaal niks aan te merken op dit boek. Op een ding na. Het verhaal bevatte namelijk meerdere HP referenties. En dat had ik totaal niet verwacht in een Alice Oseman boek omdat ze zo veilig en inclusief voelen. Ik baal hier ontzettend van want het had prima door iets anders vervangen kunnen worden...

Conclusie

Het lezen van Liefdeloos voelde als thuiskomen. Alice Oseman's schrijfstijl is als een warme deken op een regenachtige dag. Het voelt veilig en vertrouwd. Liefdeloos is een prachtig verhaal over de complexiteit van liefde, aantrekkingskracht, het studentenleven en vriendschap.  Ik ben dankbaar dat ik een kijkje in Georgia's hoofd mocht nemen en moedig jou aan hetzelfde te doen. Lees dit boek!

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.