Het verhaal

Wees nu maar stil, dan vertel ik je een verhaal.

Het is een chaos in het kasteel van Adalheid. Serilda wordt steeds verder meegesleurd in het dodelijke spelletje van de Erlkönig, terwijl ze tegelijkertijd Gold probeert te helpen zijn herinneringen terug te krijgen.

Al snel wordt duidelijk dat de Erlkönig Serilda gebruikt om zijn ware liefde Perchta terug te brengen uit Verlohren. Maar daar stopt het niet… Om de zeven goden te straffen die de Duisteren al die tijd gevangen hebben gehouden, zal de Erlkönig de levens van iedereen buiten de sluier op het spel zetten.

De tijd begint te dringen voor Serilda en Gold. Kunnen ze de Erlkönig tegenhouden, hun zielen bevrijden en ontsnappen uit het kasteel voordat de Oneindige Maan hen voor altijd vervloekt?

Mijn leeservaring

Hou ik van sprookjes? Ja! Hou ik van Repelsteeltje? JA! (vooral de once upon a time versie, lol) Hou ik net zo veel van dit vervolg als van Verguld? Nou nee...

Ik heb me zeker weten vermaakt, daar niet van. Maar ik had gewoon meer verwacht van dit verhaal!
Ik had er prima mee kunnen leven als 'Verguld' een stand-alone was geweest. Dit vervolg voegde voor mij eigenlijk niks toe. Ik snap, in het originele sprookje zit een gat. Wanneer de molenaarsdochter zwanger is tot de bevalling is een tijdsperiode die in het sprookje niet wordt beschreven. Marissa Meyer moest dat gat opvullen. En ze heeft er een hele draai aan gegeven. Het was creepy en spannend. Maar ik voelde het gewoon niet zo.

En dat kwam denk ik door de relationele banden. De relaties die in 'Verguld' werden opgezet, werden voor mijn idee niet verder uitgediept in dit boek.
Het verhaal ging verder, maar de emotionele banden werden niet aangesterkt. Daardoor voelde ik minder met de personages mee. Ik voelde me meer een bijstander, op afstand. In plaats van dat ik alles zelf meemaakte. En daar baal ik van, want dit boek had zo veel potentie.

Wel vond ik de dynamiek tussen de Erlkönig en Serilda fascinerend. Om de motivatie van de Erlkönig te achterhalen. Dit boek heeft een aantal twists & turns die ik soms wel en soms niet zag aankomen. De gesprekken tussen Serilda en de Erlkönig waren leuk, om te zien hoe ze het bloed onder elkaars nagels vandaan wilden halen. Of juist manipulatieve vleierij. Het zorgde voor boeiend dialoog.

Het was vooral de relatie tussen Gold en Serilda die voor mijn idee te weinig aandacht kreeg. Ik snap wel dat Serilda de schijn moest hooghouden met de Erlkönig. Maar toch had het best gekund dat we de relatie tussen haar en Gold zagen groeien. Doordat ze te weinig écht met elkaar spraken voelden sommige dingen wat onrealistisch. En ik vraag me af of dat in andere Marissa Meyer boeken ook zo was. Ik kan het me niet herinneren, maar het is een aantal jaar geleden dat ik bijvoorbeeld de Lunar Chronicles las. Dus ik weet het gewoon niet.

Daarbij waren mijn favoriete scene's in 'Verguld' die in het dorpje vlak bij het kasteel. En die plek zien we amper terug in dit tweede deel. De setting was niet passend in het verhaal, dus het klopte helemaal. Maar ik miste die warmte en dynamiek gewoon.

Conclusie

Ondanks de ontbrekende groei in de relatie van Serilda en Gold heb ik van dit boek genoten. Het was creepy, spannend, had boeiend dialoog en bevat een aantal verassende twists en turns. Ik had meer van dit boek verwacht, maar ik heb me vermaakt.

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.