Al weer een hele tijd geleden was ik in gesprek met vertaalster Margot Reesink. We hadden het over boeken, vertalen, verhaalkeuzes. Een heel leuk gesprek! Ze stuurde me een exemplaar van De genadigen op. Ze was erg benieuwd wat ik er van zou vinden. En ik ben er eindelijk aan toe gekomen om hem te lezen! 

Het verhaal

GEEF ZE VUUR. GEEF ZE ANGST.

Fie leeft volgens één regel: zorg voor je eigen mensen. Ze behoort tot de Kraaien, de laagste kaste van het land. Ze worden opgejaagd, uitgespuugd door de bevolking, en ze hebben vrijwel geen rechten. Toch wordt er verwacht dat ze hun enige plicht vervullen: het ophalen en uit hun lijden verlossen van pestslachtoffers. Dus als Fie met haar Kraaien naar het paleis wordt geroepen voor de kroonprins, hoopt ze uitbetaald te worden voor de rest van haar leven.

Als blijkt dat kroonprins Jasimir en zijn lijfwacht Tavin hun dood in scène gezet hebben, is Fie klaar om haar verlies te nemen – en misschien ook wel om hen te vermoorden. Ze besluit echter een deal met de prins te sluiten: zij beschermt hem tegen de meedogenloze koningin, prins Jasimir zal de Kraaien beschermen als hij eenmaal regeert.

De vraag is of dat lukt, met een onvoorspelbare groep Kraaien, weerbarstige magie en het gevaar dat altijd op de loer ligt.

Mijn leeservaring

De wereld die Margaret Owen heeft gecreëerd is wonderlijk. De bevolking is verdeeld in kasten. En ik heb een zwak voor boeken met kasten! Elke kaste heeft een geboorterecht. Een bepaalde magie die ze kunnen beoefenen. In het begin moest ik heel vaak terug bladeren naar het overzicht. Het was een beetje verwarrend. Maar toen ik eenmaal wist welke geboorterecht bij welk kaste hoorde was het genieten.

De bevolking is opgedeeld in vijf hoofd kasten. En in totaal zijn er elf verschillende groepen en dus elf geboorterechten. Nouja, eigenlijk tien, want de kraaien hebben geen geboorterecht. Elke groep heeft de naam van een vogel. Meeuw, duif, mus, feniks etc. De naam zegt ook al een hoop over het geboorterecht. Toen ik dat eenmaal door had was het allemaal behoorlijk logisch en kwam ik wat beter in het verhaal.

Er zijn zo enorm veel fantasy boeken. Boeken over goed vs kwaad, discriminatie van een bepaalde groep, arm en rijk, ga zo maar door. Toch had ik nog geen boek gelezen dat op de genadigen leek. Nou zegt dat niet héél veel. Want zo veel fantasy lees ik niet. Maar toch. Het had een beetje van alles en toch was het helemaal eigen.

Het mooie in dit boek vond ik de balans. De balans tussen world building en personages. Fantasy ligt mij wat minder omdat er vaak veel aandacht aan de wereld wordt besteed en ik liever lees over de personages. Hier was alles mooi in balans en versterkten de twee elkaar juist! Ook werden romantiek en actie goed afgewisseld en kreeg geen van twee de overhand. 

Het boek is verdeeld in drie delen. En in elk deel lezen we vanuit hoofdpersonage Fie. Een vrouw met pit en plichtsgevoel. Ze heeft een zware taak te volbrengen maar is vastbesloten voor haar mensen te zorgen. Ze heeft een aantal mantra's die ze steeds herhaalt. Zo houdt ze voor ogen waarom ze dit doet en waar het uiteindelijk om gaat. 

Margaret Owen heeft een hele bijzondere schrijfstijl. Het is denk ik zo'n gevalletje je houdt er van of je vindt het verschikkelijk. Ik vond het juist mooi. Sommige zinnen waren behoorlijk krom en liepen stroef. Als ik de zin zou uitspreken, losstaand van het verhaal, zou ik de zinsbouw hebben veranderd, maar dat is een kwestie van smaak. Mijn manier van praten en schrijven is heel anders dan die van auteur Margaret. En dat vind ik juist zo leuk. Iedereen heeft zijn of haar eigen manier van uitdrukken. Ook vond ik de kromheid best wel goed bij de personages passen. Dus het stoorde me niet. Het stoorde me totaal niet. Maar het viel me op.

Ik sprak hier over met vertaalster Margot Reesink. Het viel me gewoon op dat er zinnen in zaten die vreemd liepen. Ik vermoedde dat het origineel deze kromme zinnen ook had. En om de authenticiteit te bewaren, Margot deze zinnen ook krom had vertaald. En dit bevestigde ze inderdaad. Ze koos er bewust voor om het 'hoekige' er in te houden. 

Voor ik begon te lezen wist ik al dat er een vervolg in de maak is. In juli verschijnt de genadigen deel 2: de goddelozen. Ik had verwacht dat het boek in een gigantische cliffhanger zou eindigen. Maar eigenlijk voelde het einde echt als een einde. Ik ben dan ook heel benieuwd naar het tweede deel. Benieuwd hoe het verder gaat met de personages. En vooral benieuwd of een vervolg nog echt iets gaat toevoegen. We zullen zien!

Conclusie

De genadigen vond ik een erg sterk boek. Een unieke wereld, een kastensysteem, pittige personages, dilemma's en magie. Het was onvoorspelbaar en alle elementen waren in balans. Dit maakte dat ik verder wilde lezen. Ik heb genoten en was tevreden met het einde. Ik raad je dit boek zeker weten aan, ook als je net als ik, geen mega fan van fantasy bent!