Ik had een paar recensie exemplaren liggen. Maar ik was in de mood voor een avontuurlijk kinderboek. Gelukkig lag Ottilie in de bibliotheek. Ik had erg gemixte verhalen gehoord en was benieuwd wat ík er van zou vinden. En wauw wat een ge-wel-dig boek. Kan niet wachten op het vervolg!

Het verhaal

'Ottilie en de drochtenjagers' is het eerste deel in de spannende avonturenserie met een stoer meisje in de hoofdrol.
Als Ottilie ontdekt dat haar broertje Waldemar is meegenomen door de drochtenjagers, een geheime organisatie die jaagt op wilde monsters, is ze vastbesloten hem te vinden. Omdat meisjes bij de jacht niet welkom zijn, verkleedt ze zich als jongen en infiltreert ze in de groep. Ottilie traint mee met de andere jongens, die niet doorhebben wie ze eigenlijk is. Ottilie blijkt een van de meest getalenteerde jonge jagers van de groep…

'Ottilie en de drochtenjagers' is het eerste deel in de nieuwe avonturentrilogie van de Australische Rhiannon Williams. Met dit verhaal won ze de prestigieuze Ampersand Prize voor debuterende auteurs.

Mijn leeservaring

Ottilie en de drochtenjagers is een verhaal over vriendschap, familie, en jezelf zijn. Op staan tegen de gang van zaken. Een verhaal met een mooie wereld, interessante personages en een klein vleugje magie.

Een heerlijk avonturenboek voor iedereen. In eerste instantie lijkt het gewoon een leuk en spannend boek. Maar er zitten zo veel wijze lessen in. Onderwerpen om over na te denken en zelf je mening over te vormen.

Williams snijdt verschillende belangrijke onderwerpen aan. Zo gaat er aandacht naar de arme mensen. Het feit dat ze toch niet gemist zullen worden omdat er niemand is om ze te missen. Het wordt tussen neus en lippen door verteld. Maar de boodschap is diep en kwam behoorlijk hard aan bij mij. Het feit dat Ottilie en vele anderen niet wisten wat ontbijt was. S'ochtends eten?!! Waar is dat nou voor nodig. Je hebt toch immers de hele nacht geslapen.

De afkomst wordt net als de armoede besproken. De kinderen krijgen van jongs af aan te horen hoe gevaarlijk de Oskellers zijn. Maar is dit wel zo? En omdat een aantal mensen verkeerde beslissingen hebben gemaakt, betekent niet dat het hele volk kwaadaardig is! Ook in deze situatie ligt een prachtige bodoschap. Een mooi leermoment voor de kinderen. Goed om over door te praten!

En boven alles sprak het feministische aspect me enorm aan. In de Engte is de gelijkheid tussen man en vrouw ver te zoeken. De man doet het gevaarlijke en 'harde' werk. En de vrouw is alleen maar goed voor de huishouding. Vrouwen zijn te bang, te slap en te dom om te kunnen jagen. Dit is natuurlijk complete onzin en dat ziet Ottilie ook in.

"Wie had er eigenlijk bepaald dat alleen jongens op monsters mochten jagen? Waarom zou een meisje dat niet kunnen? Dat was een vraag waarop geen antwoord bestond, besefte Ottilie. Natuurlijk konden meisjes ook op monsters jagen."

Het gaat er niet om hoe je er uit ziet of waar je vandaan komt. Je afkomst, lengte, leeftijd en geslacht maken niet wie je bent en wat je wel of niet kan doen. Alleen omdat je een meisje bent betekent niet dat je niet zou kunnen jagen. Omdat je uit een ander gebied komt betekent niet dat je gevaarlijk bent. Dat je grote mond hebt betekent niet dat je ook dapper bent. 

Conclusie

Je uiterlijke kenmerken of afkomst bepalen niet wat je waard bent!  Dat is de grootste les die dit boek ons te vertellen heeft. En zulke boeken zouden er meer moeten zijn. Kinderen zijn zó beïnvloedbaar. Laten we die kinderen dan tenminste beïnvloeden met de goeie dingen. Dingen die de wereld een betere plek maken.