Deze maand las ik mee met het nieuwste Blossombooks lid, Linda. Het thema van maart is powervrouwen. En als iemand een powervrouw is dan is het Tess uit het meisjesmanifest wel! Wat een topmens zeg. Ik heb uiterst genoten van dit verhaal.

* TRIGGER WARNING: slutshaming, fatshaming, seksuele intimidatie *

Het verhaal

Tess heeft een fantastische zomer met Lars, maar als ze terugkomt op school is ze opeens het onderwerp van het "Slettenlied', en heeft iedereen een mening over haar. Tess is boos en verontwaardigd en besluit het er niet bij te laten zitten: ze mag toch zeker zelf weten wat ze doet?

Kati houdt van zingen en gitaarspelen, maar absoluut niet van in de spotlights staan. Ze zweert bij adviesartikelen uit tijdschriften, ook al voelt ze zich daardoor niet altijd beter over zichzelf. Als haar vriendin Tess opeens in het middelpunt van de belangstelling komt te staan, probeert ze zo goed als ze kan te helpen – maar dat lukt niet door op de achtergrond te blijven.

Sara besluit dat dit Het Jaar Zonder Jongens wordt. Na een vervelende ervaring en dan ook nog eens het gedoe met Tess is ze er helemaal klaar mee. Maar sommige dingen kun je niet voor altijd wegstoppen, en Sara beseft dat zijzelf de enige is die haar problemen kan oplossen. En wat moet ze eigenlijk met die leuke jongen van de rugbyvereniging?

Mijn leeservaring

Het meisjesmanifest is losjes gebaseerd op de ervaringen van Milou Deelen. Milou was lid van een studentenvereniging en was het slachtoffer van slutshaming. Ze herpakte zich en stond op tegen de menigte. Ze sprak zich uit en is inmiddels een van Nederlands bekendste feministen! Ze zet zich nog steeds in voor gelijkheid en vrouwenrechten. 

Hoofdpersonage Tess is net als Milou het slachtoffer van slutshaming. Ze weigert echter zich als slachtoffer te gedragen. Ja, alle opmerkingen zijn kwetsend. Maar ze weigert bij de pakken neer te gaan zitten. Ik heb heel veel respect voor Tess. Ik ben het misschien niet eens met wat ze heeft gedaan en ik zou het misschien anders doen. Maar het is niet mijn plaats om te oordelen. You do you.

Wanneer je seks hebt, met wie je seks hebt, hoe je seks hebt. Dat moet je lekker zelf weten. Als beide partijen maar duidelijke communicatie hebben en er consent van beide partijen is zeg ik, geniet er van. You do you. Het is niet mijn plaats om je te veroordelen. (Maar doe het wel veilig!)

Helaas denken veel mensen dat ze iets te zeggen hebben over het seksleven van een ander. Zo ook bij Tess op school. Ze zit in 6-VWO en de hele school heeft het over haar. Het slettenlied wordt overal gezongen. Ze voelt zich ellendig en weet niet wat ze er tegen kan doen. Gelukkig heeft ze haar vriendinnen Kati en Sara. 

Kati en Sara hebben zo hun eigen problemen en zitten helemaal niet te wachten op al die (negatieve) aandacht. Maar ze komen er niet onder uit. Om hun vriendin te steunen en dóór hun vriendin te steunen staan zij ook in de picture.

Kati heeft een heel slecht zelfbeeld en is onzeker over haar lichaam. Ze is dikker dan haar vriendinnen en zit daar mee. De opmerkingen van klasgenoten en vreemdelingen op straat helpen natuurlijk niet mee. Fatshaming komt dus net als slutshaming aan de orde.

En dan hebben we Sara nog. Sara is ongewenst aangeraakt en is getraumatiseerd. Door een gebeurtenis in de zomervakantie zijn alle herinneringen weer boven gekomen. Ze weet niet wat ze moet doen en begint zich heel saai te kleden om geen aandacht van jongens te trekken. Seksuele intimidatie is niet oke! Als jij ook iets vervelends hebt meegemaakt praat er dan alsjeblieft met iemand over. Loop er niet mee rond. Zoek hulp en verwerk de gebeurtenissen. Sara doet dit na aandringen van haar vriendinnen gelukkig ook. En het helpt! 

De meiden hebben een hele hechte vriendschap. Ze staan voor elkaar klaar en gaan voor elkaar door het vuur. Erg ontroerend vond ik dat. Ze laten Tess niet alleen als het moeilijk wordt en zo hoort het. Ook krijgt Tess hulp uit onverwachte hoek en daar werd ik zooo blij van! Als je het boek hebt gelezen weet je wel wie ik bedoel. En als je het boek nog niet hebt gelezen, waar wacht je op??? Hupakee lezen jij!

Conclusie

Het meisjesmanifest zou een verplicht boek moeten zijn op de middelbare school! Ik denk dat het voor meer tolerantie, respect en acceptatie zou zorgen. Niet alleen om wat Tess meemaakt. Ook de verhalen van de andere meiden zijn erg belangrijk. Een leuk boek om over door te praten. Carlie van Tongeren heeft een erg prettige schrijfstijl. Ze weet het luchtig te houden en pakt beladen onderwerpen op een slimme manier aan. Ik kijk uit naar haar toekomstige boeken!