Na het lezen van de geheimen van winterhuis hotel was ik ergg benieuwd naar het slotdeel. Ik hoopte op een spetterens einde. Maar of ik dat ook gekregen heb... ik heb gemixte gevoelens!

Het verhaal

Elizabeth snakte naar adem. Gerommel klonk van ergens diep onder het hotel. De vloer schokte, de kroonluchter en de glazen op de tafels rinkelden. Ik moet erachter komen wat er precies gebeurt, dacht Elizabeth. Ik moet Winterhuis Hotel redden.

Winterhuis Hotel schudt op zijn grondvesten. Het hotel trilt en beeft, een geheimzinnig boek verdwijnt uit een afgesloten kamer en Elizabeth en Freddy vinden verborgen boodschappen in de schilderijen aan de muren. Het lijkt erop dat iemand probeert de kwaadaardige Gracella Winters, die ergens in de geheime gangen onder het hotel begraven ligt, weer tot leven te wekken. Elizabeth en Freddy moeten de raadsels oplossen om Winterhuis Hotel te redden van Gracella's duistere magie, voordat het te laat is...

Mijn leeservaring

Toen ik aan het boek begon werd ik er niet ingezogen zoals bij de eerdere delen. Op een van de eerste bladzijdes had ik al door wie de "slechterik" in het verhaal zou zijn en echt spannend vond ik het niet. Pas halverwege het boek (en dat is niet overdreven) kwam ik lekker in het verhaal en werd het spannend/boeiend.

Zoals jullie misschien nog wel weten ben ik gek op de vriendschap tussen Elizabeth en Freddy. Ik hoopte dus weer op veel tijd met hun samen. Maar helaas lag de focus vooral op Elizabeth en was ze veel minder met Freddy dan anders... maar áls ze samen waren was het genieten. Het gehakketak, de taalgrapjes. Love it!! De focus lag in dit boek vooral op annagrammen, palindromen en achteruitpraten. En ook kwamen er een aantal puzzels voorbij die ik nog niet kende. Super leuk!

Helaas viel het whodunnit element voor mij volledig in het water. Ik wist al heel snel hoe de vork in de steel zat. Niet helemaal exact maar globaal wel. Het was een beetje voorspelbaar en daar baal ik van. Gelukkig was de tweede helft van het verhaal wél spannend en intrigerend. Puzzels oplossen en er achter komen hoe de dingen precies zitten. Helaas niet tijdens kerst, want dit boek speelt zich af in maart, tijdens de voorjaarsvakantie. Ik miste de kerstige taferelen en de drukte wel, maar het sneeuwde tenminste nog.

Iets wat ik wél heel leuk vind is het feit dat Elizabeth zoveel leest. En in het boek wordt ook genoemd welk boek ze aan het lezen is. Bijvoorbeeld Nevermoor of Het geheim van het nachtegaalbos. Dus je doet zelf ook gelijk weer inspiratie op voor je volgende boek.

En dan het einde. Hoewel de grote lijn voorspelbaar was, verrasten de details me wel. Het einde is enorm open, maar ik heb er vrede mee. Het laat genoeg ruimte voor vervolg delen. Dus wie weet wat we in de toekomst van Ben Guterson nog zullen zien. Misschien zelfs een boek waarin de kinderen een stuk ouder zijn? Ik ben benieuwd!

Conclusie

Hoewel veel dingen me tegenvielen heb ik wel enorm genoten. Vooral de tweede helft van het verhaal was erg leuk! De serie in zn geheel is gewoonweg fantastisch. Mijn talige hartje heeft gesmuld van de taalspelletjes en grapjes. Mijn gewone hart van de vriendschap tussen Elizabeth en Freddy. Ik raad je deze serie zeker weten aan, maar het eerste deel is gewoon de beste.

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.