Zoals jullie weten hou ik van sprookjes en boeken over royals. Je kan je dus wel voorstellen hoe enthousiast ik werd toen ik hoorde dat er een boek van eigen bodem zou verschijnen met royals in de hoofdrol. Maar eerlijk? Het boek viel me helaas een beetje tegen...

Content warning: alcohol en drugs gebruik, gescheiden ouders, onterechte arrestatie en celtijd.

Het verhaal

Spannend én sprookjesachtig. Een indrukwekkende roman voor young adults.

Nadat Jules haar privacy, spaargeld én droomreis naar het buitenland heeft verloren, werpt het lot een gouden kans in haar schoot: ze mag aan de slag als assistente van Constance, de rebelse kroonprinses van Fortura. Terwijl Jules haar best doet om het vertrouwen van de prinses te winnen, stilt Constance haar oneindige verveling met alcohol, onschuldige pilletjes en schandalen. En bovenal: met het kwellen van haar nieuwe assistente. Als Constances spelletjes niet alleen persoonlijker, maar ook gevaarlijker worden, staat Jules voor een pijnlijk dilemma. Vertrekt ze met lege handen? Of blijft ze loyaal aan de persoon die uit is op haar ondergang?

Mijn leeservaring

Het concept is leuk, ik heb meerdere keren hardop gelachen en het boek is echt niet slecht. Maar waarom viel het me dan zo tegen? Ik had absoluut geen klik met de personages...

In het begin van het boek ging het al wat stroef. Hoofdpersonage Jules leefde zich uit met alcohol en had heel veel gedachten. Ik miste de spanning en ik miste het dialoog. I loveee dialoog. Gelukkig schreef Jules toen de sollicitatiebrief. En dat was een van mijn favoriete momenten in het boek.

Ik hou van personages met pit, mensen die zeggen waar het op staat. En de manier waarop Jules die brief schreef, heerlijk! Petje af voor Denise Marinus voor het overtuigende schrijfwerk. De momenten waarin Jules pissig en opstandig was waren mijn favoriete momenten.

Maar daarna zakte het voor mij weer in. Simpelweg omdat ik niet klikte met Jules. Ik keek dan ook uit naar de hoofdstukken vanuit Constance's perspectief. (Ik vond haar personage een stuk interessanter en ze had meer diepgang, toch klikte ik ook niet echt met haar.) Helaas waren dat er vergeleken met Jules maar weinig. 

Pas rond de 150 pagina's kwam het verhaal echt op gang. Begon het wat meer te leven. Het eerste stuk van het boek had van mij wat bondiger gemogen. Jules was te lang van stof en dat maakte het lezen moeizaam. Maar als ze eenmaal in het paleis is gearriveerd wordt het spannender. Er komt meer dialoog en Jules haar gedachten worden wat korter. (Ik denk dat zowel Jules als Denise Marinus is gegroeid tijdens het schrijven van dit boek!)

In het paleis veranderd haar leven. Zowel qua invulling als hoe ze zelf is als persoon. Toch duurde het mij te lang voordat ze veranderde, minder egoïstisch werd. Het werd naar mijn smaak te veel uitgerekt. Maargoed dat komt waarschijnlijk gewoon omdat ik geen klik had met de personages. Ik heb hardop gelachen, ben flink verontwaardigd geweest. Maar de meeste tijd was het gewoon meh. Het hielp ook niet mee dat de romance in het boek me totaal niet intereseerde, weer omdat ik geen klik had. Het einde van het verhaal vond ik gelukkig wél leuk. Zou er nog een vervolg komen of is het einde gewoon super open?

Conclusie

Lezen is en blijf een persoonlijk ding. Iedere lezer vind weer andere dingen leuk. En het concept van Zoals u wenst is geweldig! Maar als je geen klik met de personages hebt, dan houdt het op... en het is niet dat de personages slecht geschreven en oppervlakkig waren. Absoluut niet. Maar het was gewoon niet mijn smaak.  Ik weet haast wel zeker dat andere lezers dit boek geweldig zullen vinden. Ik heb gewoon pech gehad!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.