Dit is hoe het ging - Astrid Boomstoppel

Dit is hoe het ging had ik eerst niet op mn lijstje staan. Ik twijfelde enorm maar wist niet waarom! Uiteindelijk heb ik het debuut van Astrid het voordeel van de twijfel gegeven en hem lastminute aan mn lijstje toegevoegd.

TRIGGERWARNING: PESTEN, ZELFMOORD

Het verhaal

Cato Schmidt heeft alles: fijne ouders, bloedmooi zusje, leuk bijbaantje en vriendinnen uit het groepje populairste meisjes van de school. Maar Cato worstelt. Met zichzelf en haar pijnlijke verleden. En als haar perfecte leven barstjes begint te vertonen, keert Cato steeds meer in zichzelf. De enige bij wie ze terecht kan is Adrian, haar vriend die ze online heeft leren kennen en haar nooit zal laten vallen.

Astrid Boonstoppel is een veelbelovende nieuwe Nederlandse auteur. Ze schrijft al zolang ze zich kan herinneren: verhalen, nieuws- en persberichten, speeches voor politici en nu haar eerste Young Adult-roman. Dit is hoe het ging is genomineerd voor de Hebban debuutprijs 2019 

Mijn leeservaring

Zoals ik al zei vreesde ik een beetje voor dit boek. Ik was bang dat het een variatie zou zijn op een standaard verhaal. Maar wauw wat had ik het mis!! Vanaf de eerste bladzijde was ik gevangen. De proloog was ijzersterk en maakte me enorm nieuwsgierig.

Cato is een interessant personage maar ik kon me niet met haar identificeren. Op geen enkel vlak herkende ik me in haar. Gelukkig deed dit niet af van het heerlijke verhaal. Cato kwam mij heel naïef en onzeker over. Heel goedgelovig. Door haar gedrag had ik een aantal theorieën ontwikkeld. Ik was er zó zeker van dat ik het einde wist. Maar ik had het toch mis. Nouja gedeeltelijk. (Ik zal mn theorieën hier niet delen omdat dit je leeservaring waarschijnlijk beïnvloedt.)

De schrijfstijl was even wennen voor mij. Het las als een trein dat wel, maar het was anders en ik snapte niet wat het was. Ik snap het nog steeds niet trouwens. De hoofdstukken voelden als losse fragmenten die tergelijkertijd wél een verhaal vormden. Heel dubbel dus! Ondanks het gevoel van losse stukken kon ik hem niet meer wegleggen. Ik moest en zou doorlezen. En dat is precies wat ik wil bij een thriller! 

Conclusie

Astrid, als je dit leest, ik weet niet wát je hebt gedaan. Maar dit was een kei goed boek. En wat ik nu ga zeggen klinkt misschien heel gek. Dit boek is als een ui. Er zit diepte in. Hoe meer velletjes je er af haalt hoe meer de kern bloot komt te liggen. Het is heel goed opgebouwd en mijn aandacht bleef gevangen. Een verhaal met knipogen naar de Rotterdamse cultuur. Het taalgebruik was toegankelijk en paste bij de setting. Al met al een topboek van nederlandse bodem (!!!) die je niet mag missen.