Voor het laatst gezien - Caleb Roehrig

Een thriller met diversiteit. Dat trekt mijn aandacht! Diversiteit in boeken komt helaas erg weinig voor. En áls er al diversiteit in boeken zit is het meestal een contemporary. Dus om het in een young adult thriller tegen te komen is geweldig!

TRIGGERWARNING: VERKRACHTING, MISBRUIK

Het verhaal

Flynns vriendin January is verdwenen en iedereen gaat ervan uit dat hij daar meer van weet. Hij was tenslotte haar vriendje. En hij is de laatste die haar gezien heeft. Flynn heeft echter een geheim dat zo groot is dat hij de waarheid over hun laatste ontmoeting moet verdraaien. Terwijl hij probeert te achterhalen wat er met January is gebeurd, zal hij de waarheid over zichzelf onder ogen moeten zien. Dan ontdekt hij dat ook zij geheimen had, met verstrekkende gevolgen.

'Ik wilde in Voor het laatst gezien graag spelen met perspectieven. Je leert January eigenlijk alleen kennen door de ogen van anderen, en daardoor is het aan de lezer om te bepalen of ze oprecht heeft gehandeld.' Caleb Roehrig over Voor het laatst gezien.

Mijn leeservaring

Voor dat ik dit verhaal las was ik bang dat het allemaal heel afgezaagd en voorspelbaar zou zijn. Toch was ik wel heel nieuwsgierig. Een dubbel gevoel dus. Gelukkig had het boek me op de eerste baldzijde al in de greep. Het begint al spannend! Oke oke die eerste spanning was vals alarm. Maar toch, het trekt de aandacht.

Het boek speelt zich af in oktober. Rond halloween. Een spooky sfeertje dus. In het begin merkte ik hier veel van maar al snel vergat ik compleet wanneer het zich afspeelde. Ik had al vrij vlot een vermoeden wie de dader zou zijn. En een hoofdstuk verder paste ik mijn vermoeden aan. Helaas klopte mijn vermoeden. Het was inderdaad een beetje voorspelbaar allemaal. Tóch zat er op het einde een plottwist die ik niet aan zag komen. Maar ook weer een beetje wel. Zoals je merkt zijn mijn gevoelens nog steeds heel dubbel. Net als voor ik aan het boek begon.

Het was wel echt een thriller. Ik wilde niet stoppen met lezen. Ik moest en zou er achter komen of ik gelijk had. En zoals ik in de intro al zei speelde er een tweede lijn doorheen. Flynn zit in de knoop met zichzelf. Kan hij zijn gevoelens aan zichzelf toegeven? Kan hij ze aan de rest van de wereld toegeven? Was deze lijn nodig?? Niet persé maar het maakte het interessant. 

Heel blij was ik met de psychologische kant van het verhaal. Waarom neemt iemand die beslissing. Wat zit er achter. Hoe gaat dat in iemands hoofd. Ik hou van die psychologische dingetjes. Dus dat maakte de voorspelbaarheid weer een beetje goed. Het einde viel mij helaas erg tegen. Ik vond hem iets té gelukkig eindigen.

Conclusie

Misschien ligt het aan mij dat ik dingen snel doorzie. Misschien is het de bedoeling van de schrijver dat je bepaalde dingen doorhebt zodat de plottwists nog harder aankomen. Ik weet het niet. Desondanks vind ik het een redelijk geslaagd verhaal met een heerlijk psychologische kant.