Duivels spel - Inge Verbruggen

In de zomervakantie mocht ik boek van Clavis recenseren. Dit vond ik zo leuk dat ik vroeg of ik dit vaker zou mogen doen. En dat mocht! Ik heb drie boeken uitgekozen en eentje daar van was Duivels spel. Ik dacht, die is perfect voor een Thrilling Thursday. Ik kan je één ding alvast verklappen, thrilling was hij zeker weten.

Het verhaal

Een zenuwslopende jeugdthriller over vriendschap, liefde, wraak en geloven in jezelf. Voor young adults.
Geocaching is leuk … Toch? Van de ene op de andere dag is Lynseys vriendje Noah van de aardbodem verdwenen. Spoorloos. Lynsey weigert te geloven dat hij haar zomaar in de steek heeft gelaten en staat voor het moeilijkste raadsel ooit. Samen met haar bordercollie Max gaat ze naar hem op zoek in alle uithoeken van België en Nederland, als een gevaarlijk spelletje geocaching. Al gauw komt Lynsey erachter dat ze Noah helemaal niet zo goed kende als ze dacht.

Mijn leeservaring

Vanaf de eerste bladzijde spannend. Ik wilde het boek in één keer uitlezen. Dit is niet gelukt helaas. Soms moet je echt even eten tussendoor. Maar in twee zits heb ik deze parel uitgelezen. Elk hoofdstuk, elke pagina is spannend. Maar toch wordt de spanning ook opgebouwd. Het boek begint met een flashback. En gaat dan door in het nu. Alles is in de tegenwoordige tijd geschreven, iets wat ik als erg prettig heb ervaren.

Het grootste deel is vanuit Lynsey geschreven, vanuit de ik-vorm. Lynsey gaat op zoek naar haar vriendje Noah. Een twintiger met een 'the-boy-next-door' look. Samen met haar fantastische bordercollie (ik wil ook zo'n hond!!!) Max, vindt ze meer en meer aanwijzingen en komt ze dichter bij de oplossing.

Het verhaal vanuit Lynsey wordt afgewisseld met stukken tekst van 'toen'. De hoofdstukken worden aangeduid met 'toen' en zijn geschreven door een alwetend schrijver. Geen ik-persoon. Maar iemand die er bij is. Een soort vertelstem. Deze stukken gaan voornamelijk over het geocachen. 

Geocaching is iets wat ik maar één keer heb gedaan. Samen met een vriendin en haar gezin. Het idee is grappig maar niet iets waar ik m'n hobby van zou maken. In het verhaal gaan de vier jongeren daarentegen gaan elke zondag geocachen. Met z'n vieren proberen ze de puzzels op te lossen en zo snel mogelijk hun einddoel te bereiken. 

In het begin snapte ik niet waarom die vier jongeren relevant waren. Maar hoe verder je leest, hoe meer toen en nu verweven raken. De verhaallijnen komen langzamerhand dichter bij elkaar tot ze elkaar kruisen.

Juist door de twee verhaallijnen wil je doorlezen, het verband ontdekken. Tot op de laatst had ik geen idee hoe de vork in de steel zat. Het einde was verassend maar passend!

Iets wat me opviel en waar ik van genoot, was het vlaams taalgebruik. De schrijfster is Vlaams en het verhaal speelt zich grotendeels af in België. Ik heb hier nooit zo bij stilgestaan maar het was zo grappig om de kleine verschillen te lezen. In mijn hoofd las ik Nederlands, tot ik een Vlaams woord tegenkwam. Dan schakelde ik automatisch over naar het Vlaams. Zo grappig! Ik zou zeggen ik stap in de bus, in het boek was het aan stappen. Allemaal van die kleine dingetjes. Heerlijk. Is weer eens iets anders voor mij!

Conclusie

Een heerlijk boek vol spanning en mysteries. Samen met de personages probeer je de puzzels op te lossen. Een boek zonder clichés en voorspelbare wendingen. Dit boek heeft me zeer aangenaam verrast! Inge, wanneer komt je volgende boek uit?