Omdat ik zo had genoten van de college trilogie, vroeg Tine mij of ze me een swag pakketje kon sturen ter promotie van haar aankomende boek Zullen we het liefde noemen. Natuurlijk mag dat, alleen maar leuk! Ik was oprecht heel benieuwd naar het verhaal. En wauww. Het is weer zo goed!! Tine Bergen has done it again!

Het verhaal

Esther houdt van haar man Stef en van haar kinderen, uiteraard. Ze houdt van haar vader, al zou ze dat soms liever niet willen. Want houdt haar vader wel van haar? En hoeveel houdt Esther van die andere man, Jack? Wanneer haar achtjarige zoon Linus de overbuurman doodrijdt, wijst alles eerst op een ongeluk. Dat gelooft Esther toch. Maar is dat wel zo? Want die overbuurman is ook wel de leerkracht die Linus vorig schooljaar het leven heel erg zuur maakte. De inspecteur die op de zaak wordt gezet doet zijn werk grondig, dus rest Esther geen andere keuze dan dit zelf ook te doen. Al moet ze daarvoor haar eigen leven wel heel scherp onder de loep nemen. Van hoeveel mensen kun je tegelijkertijd houden? En hoeveel doe je voor de mensen die je graag ziet?

Mijn leeservaring

Allereerst, dit is een boek voor 'volwassenen'. Het taalgebruik is net iets volwassener dan in haar YA trilogie. Ook het onderwerp is compleet anders en de hoofdpersoon is een volwassen vrouw met twee kinderen. Heel anders dan wat ik eerder van haar las. Maar het verhaal was net zo sterk!

De kracht van Zullen we het liefde noemen ligt in de korte hoofdstukken. Een hoofdstuk is soms maar één pagina. Ook vloeien het heden er verleden perfect in elkaar over. Een situatie in het heden doet hoofdpersonage Esther denken aan een gebeurtenis uit haar jeugd. Je moet dus wel goed opletten tijdens het lezen! Gelukkig is het boek vanuit Esthers perspectief en is de enige wisseling de tijd. Als het boek zowel flashbacks als meerdere perspectieven bevatte werd het te ingewikkeld, dus het is goed dat er voor één perspectief is gekozen.

Ik kan denk ik gerust zeggen dat Esthers jeugd een drama was. Ik zal niet verklappen waarom. Maar neem maar van me aan, het was een puinhoop. Juist daardoor vroeg ik me af wat in het heden terug te leiden zou zijn naar vroeger. Wat heeft invloed gehad op bepaalde beslissingen. (Lekker cryptisch dit... Sorry! Maar ik wil niks spoileren.)

Ook de affaire van Esther vond ik intrigerend. Vreselijk, maar intrigerend. Waarom was ze aan de affaire begonnen. Wat waren haar redenen. Wat is de invloed op het gezin, etc. Uiteindelijk komt de lezer daar achter. En het resultaat verraste me! Ik vind affaires persoonlijk niet oke. Dus het was heel interessant om iemands motieven te lezen. Hoe mensen het voor zichzelf goedpraten.  Dat vind ik het mooie aan psychologische thrillers. Je krijgt een kijkje in het hoofd van iemand die totaal andeds is dan jijzelf (en bij tijden behoorlijk verknipt). Esther heeft nogal wat meegemaakt in haar leven. Als klein kind had ze al te dealen met familiedrama. Deze gebeurtenissen hebben haar gevormd. Zowel direct als indirect. Het zal je verrassen hoe diep trauma kan gaan!

Conclusie

Net als in Tine haar andere boeken  wordt je als lezer steeds om de tuin geleid. Je denkt te weten hoe het zit maar dan dient zich een nieuwe situatie aan en heb je geen flauw idee meer. Ik bleef geboeid en móest weten hoe het af zou lopen. En het einde stelde me niet teleur. Ik kan niet wachten om meer van Tine Bergen te lezen. Deze vrouw heeft talent!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.